O nas

Języka angielskiego uczę się od 7 roku życia. Praktycznie przez każdy etap edukacji uczęszczałam na zajęcia dodatkowe z tego języka. Aby zarobić pierwsze w życiu pieniądze na studia po maturze w 2008 roku wyjechałam na kilka tygodni do Londynu aby pracować w restauracji i uczyć się tańca. Od pierwszego roku studiów współpracowałam z wydawnictwem Elsevier. Reklamowałam promocje książek wśród studentów na wydziale. Wynagrodzenie otrzymywałam w książkowym barterze, a że weterynaryjne książki anglojęzyczne zalegały na stanie, chętnie przyjmowałam je w zamian za moją pracę. Czas studiów to również okres fascynacji serialem Dr House. Powiedziałam sobie wtedy, że obejrzę go w oryginalnym języku z angielskimi napisami. I tak powoli zaczynałam rozumieć coraz więcej i więcej. Również w ramach postanowień powiedziałam sobie, że książki i artykuły czytam tylko po angielsku. Praktycznie po dziś dzień wytrwałam w tym postanowieniu – webinary, czasopisma, konferencje wybieram tylko w tym języku.

Podczas studiów praktyki trzykrotnie odbywałam w klinikach w Stanach Zjednoczonych, na praktyki z programu Erasmus wybrałam Wielką Brytanię. Szkoliłam swój język coraz bardziej prezentując doniesienia na konferencjach za granicą. Na ostatnim roku studiów nabrałam pewności na tyle, że napisałam e-mail do ówczesnego prezesa PSLWMZ z propozycją oferty tłumaczeń dla organizacji. I tak… zdobyłam mojego pierwszego klienta. Podczas kilku lat pracy przetłumaczyłam kilkaset stron abstraktów, prezentacji i wykładów, zaś na kongresach pracowałam w roli tłumacza. Do moich klientów należeli m.in.: PSLWMZ, Virbac, IDEXX, Vet-Forum, Warszawska Izba Lekarsko-Weterynaryjna, SGGW, Orthogen LLC, Ely Lilly i in.

Mając świadomośc jak wygląda nauczanie języka specjalistycznego na studiach i czując się pewnie z moją wiedzą postanowiłam stworzyć autorski kurs “Medical English for Veterinary Professionals” dla lekarzy i studentów weterynarii. Z pomocą na pierwszym roku przyszedł mój promotor, ówczesny prezes Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej. Po krótkiej rozmowie, w której wyjaśniłam panu profesorowi, że moje stypendium doktorskie starczy tylko na pokrycie ZUS mojej działalności gospodarczej, zdecydował się mi pomóc i rozesłać moją ofertę kursu do członków WILW. Jestem mu po dziś dzień dozgonnie wdzięczna, bo w krótkim czasie zebraliśmy dwie pierwsze grupy na moje zajęcia w Warszawie. Później wszystko nabrało rozpędu – grupy w Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Poznaniu, Lipsku, indywidualni kursanci on-line, grupy dyskusyjne… Zaś ostatnio pełen kurs grupowy on-line dla moich studentów z Wrocławia, z którymi zdecydowaliśmy się zaryzykować i zmienić formułę, gdyż koronawirus pokrzyżował nam plany. To był strzał w dziesiątkę! W tym momencie czas i miejsce nie są dla nas żadnym ograniczeniem.

Za czasem dołączyła do mnie lek. wet. Marta Korpak jako drugi lektor i wspólnie przeszkoliłyśmy już ponad 300 lekarzy i studentów w ciągu ostatnich 5 lat. Wielu z nich wyjechało na wymarzone praktyki i staże, zarejestrowało się w brytyjskiej izbie weterynaryjnej, wyjechało za granicę do pracy, zdobyło niezbędne doświadczenie lub dzięki nabytej specjalistycznej terminologii lub mogło zacząć przyjmować klientów anglojęzycznych w Polsce, słuchać konferencji bez słuchawek, lub pewnie i z przyjemnością czytać zagraniczną literaturę weterynaryjną. 

Wisienką na torcie było stworzenie przedmiotu dla studentów anglojęzycznych na weterynarii SGGW przedmiotu “Medical English for Veterinary Students”, który miałam przyjemność przygotować i poprowadzić w roku akademickim 2019/2020. Jestem pewna, że to początek owocnej współpracy i zmiany podejścia do nauki języka specjalistycznego na uczelniach. Dzięki praktycznemu doświadczeniu zawodowemu, rozumieniu problemów z jakimi borykają się lekarze i studenci, a także rodzinnej atmosferze mój kurs jest bardzo pozytywnie oceniany przez kursantów. Ja sama czerpię olbrzymią przyjemność z obserwowania sukcesów moich studentów, jak dzięki nabytym umiejętnościom językowym rozwijają się, zdobywają cenną wiedzę i sięgają po swoje marzenia.

W Vetnolimits edukujemy zarówno lekarzy, jak i studentów weterynarii. Zależy nam na umiejętnościach praktycznych, jak i na kompetencjach miękkich, które pozwolą nam świadczyć usługi na najwyższym poziomie.

W ramach działalności edukacyjnej uruchomiliśmy w 2017 roku „Vetnolimits Academy”. Nasze szkolenia odbywały się do tej pory stacjonarnie, aktualnie poszerzamy swoją ofertę o webinary. W naszej ofercie jest m.in. szkolenie z  pisania notatek medycznych metodą SOAP. Tematyka spotkań jest różnorodna, kładziemy nacisk na najważniejsze umiejętności lekarskie niezbędne w codziennej praktyce.

Obok wiedzy klinicznej współcześnie bardzo ważna jest również komunikacja z klientem, zespołem i lekarzami z innych praktyk. Prowadzimy szkolenia w zakresie komunikacji z trudnym klientem, a na naszym blogu powstał cały wpis na ten temat. Wiemy, że wielu lekarzy ma problem z rozmawianiem z klientem o pieniądzach. Zachęcamy do zapoznania się z naszym godzinnym live  „Jak rozmawiać z klientem o cenach usługi weterynaryjnej?”. W innym nagraniu z kolei tłumaczymy jak poradzić sobie ze zdenerwowanym klientem.

Usługi weterynaryjne w Polsce są nadal stosunkowo tanie, co przekłada się na niskie zarobki lekarzy weterynarii. W odpowiedzi na to zjawisko powstała seria warsztatów „Jak zarabiać więcej w weterynarii?”. W czasie szkolenia poruszamy takie tematy jak: zjawisko autosabotażu, koszt godziny pracy lekarza oraz tłumaczymy jak poprawić jakość świadczonych przez nas usług.

W zawód lekarza weterynarii nieodłącznie wpisane są życie i śmierć. Naszym zadaniem jest również pomoc właścicielowi w pożegnaniu się z ukochanym zwierzęciem. Przeprowadzanie eutanazji wywiera bardzo duży wpływ na nasze samopoczucie. W toku studiów brakuje zajęć na temat rozmów z opiekunami zwierząt o śmierci. Z tego powodu powstało seminarium „Porozmawiajmy o eutanazji”, którego opis znajduje się w zakładce „Wellness”. 

W 2018 roku rozmawiałam o realiach pracy lekarza weterynarii oraz eutanazji z  p. Magdaleną Rigamonti, wywiad pt. “W ten zawód wpisana jest śmierć” jest dostępny na stronie Gazety Prawnej. Na naszym blogu możecie przeczytać obszerny wpis o realiach naszej pracy i zderzaniu się ze śmiercią na codzień – „Oswojeni z eutanazją” – tekst ten jest obowiązkową pozycją na liście każdego klinicysty. W 2019 roku wspólnie z firmą Esthima podczas Targów Vet-Medica w Łodzi przeprowadziliśmy serię wykładów poświęconych eutanazji. Mówiliśmy m.in. o tym, jak właściwie pożegnać zwierzę, a także o tym, że ten trudny moment często zbliża nas do opiekuna. Zachęcamy do obejrzenia transmisji z tego spotkania. Wraz z firmą Esthima chcemy też edukować właścicieli jak poradzić sobie stracie pupila. Tłumaczymy krok po kroku, na czym polega eutanazja i głośno mówimy o tym dlaczego żałoba to naturalny proces po śmierci zwierzęcego przyjaciela, więcej w obszernej rozmowie ze mną i z psycholog, która objaśnia, w jaki sposób okazać opiekunowi emocjonalne wsparcie.

Wellness & Well-being to program stworzony z myślą o lekarzach weterynarii i studentach, mający na celu pokazanie jak ważne jest zachowanie balansu między pracą a życiem prywatnym, oraz przekazanie skutecznych technik radzenia sobie ze stresem. Ogrom rozmów z lekarzami i studentami uświadomiło mi jak wiele jest jeszcze do zrobienia w tej kwestii.

Od początku działania Vetnolimits przyświecał mi cel działania na rzecz poprawy zdrowia psychicznego u studentów i lekarzy weterynarii, stąd liczne live’y o tej tematyce, które znajdziecie na naszym profilu na Facebook’u w zakładce “wideo”. Na naszym blogu przeczytacie wiele artykułów z tego zakresu – zapraszamy do kategorii “Wellness”. Jednym z największych zagrożeń związanych z pracą lekarza weterynarii jest tzw. zmęczenie współczuciem i wypalenie zawodowe. 

W 2017 roku zespół Vetnolimits przeprowadził badania wśród studentów na temat technik radzenia sobie ze stresem i objawów depresji, która może pojawić się na bardzo wczesnym etapie kształcenia (32% pytanych miało jej objawy już na I roku studiów!). Wyniki tego badania zostały także zaprezentowane podczas konferencji GlobalWet – nagranie możecie Państwo obejrzeć pod tym linkiem. W artykule znajdują się także praktyczne wskazówki jak radzić sobie ze stresem – zachęcamy do przeczytania!

Rok później – w 2018 roku wraz z zespołem sprawdziliśmy poziom satysfakcji z pracy i z życia wśród lekarzy weterynarii. Jako najważniejszy czynnik wpływające na niezadowolenie z pracy respondenci wskazywali znaczne obciążenie psychiczne. Czujemy się przeciążeni pracą, mamy trudności ze spełnieniem oczekiwań klientów, brakuje nam mechanizmów radzenia sobie z długotrwałym stresem. Dostęp do substancji psychoaktywnych i znajomość ich działania stanowi duży czynnik ryzyka uzależnień, zachowań autodestrukcyjnych i samobójczych. Niemały wpływ mają też niskie zarobki w naszej profesji. Kolejnym czynnikiem mogącym negatywnie wpływać na poziom satysfakcji zawodowej jest popełnianie błędów medycznych – o tym, jak sobie z nimi radzić piszę w artykule na blogu. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do kilkukrotnie wyższego odsetka samobójstw wśród lekarzy weterynarii, ale także wśród studentów (w stosunku do reszty populacji). Istnieje duża potrzeba edukacji w tym zakresie, prawdopodobnie większość z nas w trakcie swojej praktyki pozna lekarza, który będzie potrzebować pomoc. Jako stosunkowo niewielka społeczność musimy wspólnie się wspierać oraz robić wszystko co w naszej mocy, aby temu przeciwdziałać. 

W grudniu 2019 roku wystąpiłam podczas spotkania “Gdy życie traci sens” w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Wydarzenie to zostało zorganizowane przez Polskie Towarzystwo Suicydologiczne, działające już 18 lat, którego również jestem członkinią. Celem tej organizacji jest analizowanie zachowań samobójczych oraz opracowywanie możliwości zapobiegania targnięciu się na swoje życie. Wraz z lek. wet. Martą Rymarczyk napisałyśmy obszerny artykuł dla pisma Suicydologia, pt. “Jak umierają lekarze weterynarii”, w którym  podsumowujemy m. in. skalę zjawiska w naszej profesji, czy czynniki ryzyka w zawodzie lekarza weterynarii. Na naszym blogu jest także dostępny wpis na ten temat.

Od dawna w mojej głowie kiełkował pomysł pomocy studentom i lekarzom weterynarii w ścieżce ich kariery, rozwoju umiejętności — zarówno twardych, jak i miękkich. Stąd pomysł na autorski „Weterynaryjny Program Mentoringowy”. W czasie kursu poruszamy wiele tematów — od nastawienia, przez komunikację z klientem, aż po możliwe ścieżki kariery.

Od dziesięciu lat pomagam i wspieram lekarzy i studentów weterynarii — tysiące stron napisanych maili, godziny rozmów, ogrom prywatnych wiadomości. Dało mi to szeroki pogląd na problemy, z którymi borykają się młodzi lekarze. Prawdziwą przemianą w zakresie relacji mentoringowych było studiowanie na Akademii Psychologii Przywództwa (w Szkole Biznesu Politechniki Warszawskiej) w latach 2018-2019 pod okiem wybitnego psychologa biznesu Jacka Santorskiego. Doświadczenie z zakresu relacji mentor-mentee i odwróconego mentoringu zdobywałam też w Sieci Przedsiębiorczych Kobiet oraz w Polskim Funduszu Rozwoju. 

Studia podyplomowe APP ukończyłam w 2019 roku. W trakcie nauki zgłębiałam tajniki pozytywnego przywództwa, udzielania i przyjmowania feedbacku, komunikacji Rosenberga, budowania pozytywnej atmosfery zaufania i wsparcia, wypracowywania pożądanej kultury pracy. Mam za sobą bardzo intensywny proces nauki: wykłady, laboratoria, niezliczone strony przeczytanych artykułów i książek w dziedzinie zarządzania relacjami w biznesie. Miałam również przyjemność pracy na stanowisku kierownika przychodni weterynaryjnej. Dzięki zdobytej eksperckiej wiedzy mogę z jeszcze lepszym efektem doradzać placówkom weterynaryjnym w zakresie budowania wysokiej kultury pracy, zarządzania zespołem i pozytywnego przywództwa. Jestem zafascynowana skandynawskim modelem zarządzania w praktykach weterynaryjnych, którego doświadczyłam pracując wielokrotnie w charakterze locum veterinarian w szpitalach w Szwecji. 

W grudniu 2019 miałam zaszczyt i przyjemność wystąpić na wydarzeniu „Be The Change” organizowanym przez Sieć Przedsiębiorczych Kobiet. Misją przyświecają SPK jest budowanie samowystarczalności i niezależności finansowej kobiet oraz wspieranie ich w drodze po obrane przez nie cele, a także działa na rzecz równouprawnienia. Udział w Programie Akceleracyjnym jest dla mnie ogromnym wyróżnieniem —  na drodze rekrutacji i pitchingu przed komisją, zostało do niego wybranych 66 najciekawszych pomysłów z całej Polski. Program ma za zadanie wspierać przedsiębiorczynie w ich rozwoju; składa się z serii comiesięcznych warsztatów oraz indywidualnych spotkań z doświadczoną Mentorką. Poza różnorodną wiedzą marketingową, projektową, organizacyjną i sprzedażową, unikatową częścią programu była relacja z moją mentorką Ewą Kicińską, specjalistką internacjonalizacji biznesu, pracującą w Enterprise Ireland. Po raz pierwszy dzięki programowi dostałam moc kobiecego wsparcia, praktyczne rady dot. rozwoju moich pomysłów, a także bezcenną wiedzę, dzięki której Vetnolimits stało się marką osobistą.

W czasie trwania programu „Sieć Mentorów” realizowanego przez Polski Fundusz Rozwoju zasięgnęłam opinii naszego mentora w dziedzinie zarządzania projektami edukacyjnymi online, aby jeszcze poprawić jakość naszych szkoleń i kursów. Zadaniem tego programu jest wsparcie młodych przedsiębiorców w ich rozwoju poprzez możliwość konsultacji z bardziej doświadczonymi osobami – mentorami. Moim jest Marcin Tchórzewski — założyciel CodersLab —  szkoły IT oferującej kursy z wielu dziedzin — od programowania, przez techniki IT dla biznesu aż po kursy zawodowe.

Locum veterinarian, to z języka angielskiego kontraktowy lekarz weterynarii. Za granicą, szczególnie w Skandynawii i Wielkiej Brytanii istnieje duży popyt na lekarzy weterynarii na zastępstwo – święta, weekend, macierzyński, okres, w którym placówka nie może znaleźć stałego personelu. Moja przygoda z locumowaniem zaczęła się zupełnie przypadkowo. 

Zarejestrowałam się w RCVS (brytyjskiej izbie weterynaryjnej) zaraz po studiach, jednak nie wiązałam z tym krajem w ogóle swojej przyszłości, gdyż byłam przekonana, że chcę wyjechać pracować do… Dubaju. W tamtym czasie mój ówczesny opiekun “Erasmus for Entrepreneurs” tak długo zwlekał z wypełnieniem dokumentów, że mój wyjazd do kliniki w Serbii nie doszedł do skutku. Nie mając nic do stracenia wyjechałam do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, na miejscu wydrukowałam CV i postanowiłam pójść do lokalnych klinik weterynaryjnych aby poszukać stażu lub praktyk celem zdobycia dodatkowego doświadczenia. Tak się złożyło, że z pięciu klinik które odwiedziłam (tak, po prostu do nich poszłam z ulicy i bez zapowiedzi :), trzy zaproponowały mi pracę, zaś jedna potrzebowała lekarza na zastępstwo od razu. Do Polski po miesiącu wróciłam nie dość, że z większymi zarobionymi pieniędzmi, to jeszcze z doświadczeniem, wartościowymi kontaktami i przeświadczeniem, że taka praca w systemie 2-4 tygodniowym bardzo mi się podoba. Wiedziałam już, że w Polsce nie chcę pracować – ze względów finansowych, braku szansy na rozwój i faktu, że moje dziecko, czyli firma Vetnolimits to przede wszystkim ja. Nie mogłabym się oddać w 100% pracy w gabinecie w Polsce prowadząc firmę, robiąc doktorat, ucząc, organizując konferencje i chcąc kilka razy w roku podróżować. 

Na drugie podejście do programu “Erasmus for Entrepreneurs” w 2015 roku wybrałam Wielką Brytanię. Mój kolega lekarz weterynarii (i były kursant medycznego angielskiego) zaprosił mnie do siebie. Postanowiłam pojechać znów z nastawieniem, że się się podszkolę i przypomnę sobie wszystko, tym bardziej, że dla Vetnolimits na rok zrezygnowałam z praktyki. Na miejscu okazało się, że jednak chcą mnie od razu zatrudnić na zastępstwo za innego lekarza. Tym razem wypełnianie Erasmusowego wniosku mojej supervisorce również szło tak długo, że grantu nie udało się uzyskać. Cóż było robić, znów świat dał mi znać, że po prostu skoczyć na główkę i przestać się skradać. Przezwyciężyłam raz na zawsze syndrom oszusta (ang. impostor syndrome) i myśli, że jeszcze nie teraz, że jeszcze trochę, że nie jestem dostatecznie dobrą, żeby pracować za granicą. Oferty posypały się lawinowo, kolejne dobre referencje przyciągały następne kliniki szukające lekarza na zastępstwo. Uwierzyłam, że ja, lekarka z Polski, w niczym nie ustępuję moim brytyjskim kolegom, którzy ukończyli prestiżowe uczelnie na wyspach. Zdobyte podczas licznych praktyk studenckich doświadczenie, a także pobyt w UK w ramach programu “Erasmus Practice” na ostatnim roku studiach dały mi mocną podstawę do dalszej pracy.Po pierwszym kontrakcie przyszedł czas na kolejne – w Wielkiej Brytanii i później Szwecji i Norwegii. Zaczynałam w klinikach pierwszego kontaktu konsultując, szczepiąc i odrobaczając. Skończyłam w szpitalach i klinikach całodobowych ratując życie, stabilizując pacjentów i pracując w specjalistycznym zespole. Czasem wyjeżdżam na kilka dni, czasem na kilka tygodni. Praca locum daje mi niezależność i szansę na godzenie pracy zawodowej z podróżami i prowadzeniem własnej firmy. Uczy dyscypliny, poszerza horyzonty i sprawia, że nigdy nie popadam w rutynę.

Przez całe studia byłam zafascynowana medycyną zwierząt dzikich i egzotycznych, co skłoniło mnie do podjęcia w 2014 roku studiów doktoranckich na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW. Pod okiem mojego promotora dr hab. Krzysztofa Anusza przeprowadziłam badania polegające na porównaniu różnych metod wykrywania motyliczki mięśniowej (Distomum musculorum suis) u dzików. Przywry Alaria alata mogą stanowić zagrożenie dla ludzi, szczególnie jeśli spożywają oni niedogotowaną dziczyznę. W roku 2016 odbyłam tygodniowy staż naukowy współfinansowany z grantu KNOW w Zakładzie Higieny Mięsa WMW na Uniwersytecie w Lipsku. Rok wcześniej podczas Światowego Kongresu Weterynaryjnego w Stambule nawiązałam współpracę z prof. Ahmadem Hamedy, wybitnym specjalistą zakresie wykrywania Alaria alata. Następnie od listopada 2016 do lutego 2017 dzięki współfinansowaniu KNOW oraz Erasmus Practice mogłam odbyć staż badawczy na Uniwersytecie w Lipsku, podczas którego przeprowadziłam część moich badań m.in. analizę PCR pozyskanych z próbek od dzików przywr.

W roku 2016 uzyskałam tytuł krajowego specjalisty chorób zwierząt nieudomowionych. Dwuletnie studia podyplomowe na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie zakończyłam egzaminem w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym w Puławach. Wiedza zdobyta podczas studiów pozwoliła mi na leczenie moich nietypowych pacjentów, zaś pasja do medycyny zwierząt egzotycznych poskutkowała późniejszym powstaniem projektu Furry Vets – konferencji i szkoleń dla lekarzy leczących króliki, gryzonie i małe ssaki.

27 kwietnia 2023 roku obroniłam pracę doktorską pt. „Występowanie mezocerkarii Alaria alata (Distomum musculorum suis, Duncker 1896) w wybranych regionach Polski”. Podstawę rozprawy stanowiły 3 publikacje, które ukazały się w latach 2020-2021 w renomowanych czasopismach naukowych.

Dziękuję serdecznie całemu zespołowi badawczemu pod okiem promotora prof. Krzysztofa Anusza i promotora pomocniczego dr Marka Nowickiego za wsparcie i zaangażowanie, a także recenzentom prof. Krzysztofowi Tomkiewiczowi i dr hab. Waldemarowi Paszkiewiczowi za bardzo przychylne recenzje. Nasze publikacje mają już prawie 20 cytowań, co niezmiernie cieszy, że przeprowadzone badania mają realny wpływ na rozwój nauki i poprawę zdrowia publicznego.

2019

Studencka Konferencja Etyczno-Behawiorystyczna UP we Wrocławiu, wykład “Zwierzę jako dobro luksusowe” i udział w panelu dyskusyjnym, 7.12.2019.

67. Wieczór “Be The Change” Sieci Przedsiębiorczych Kobiet, prelegentka. 27.11.2019 w Warszawie.

Międzynarodowa Konferencja Ethical Dilemmas in Veterinary Medicine, wykład pt. “When it’s time and how to say goodbye? The gold standards of humane euthanasia in bond-related veterinary care”, 29-31.04.2019, WMW SGGW w Warszawie.

2018

Konferencja Globalwet “Zarządzanie w Weterynarii – współczesne wyzwania”. Wykłady: “Komunikacja międzypokoleniowa pomiędzy lekarzami weterynarii”, “Organizacja recepcji i rejestracji w ZLZ”, “Wyniki badań. dot stresu u lekarzy weterynarii” 23-24 listopada 2018.

TEZWIC, 13-16.06.2018 „Ciało obce jako przyczyna ostrego rozszerzenia żołądka u królika domowego” Dziubińska-Bartyka, Strokowska; prezentacja ustna w języku angielskim. Uniwersytet w  Cluj Napoca, Rumunia.

Konferencja Vets: Stay, Go, Diversify!, 28-29.04.2018. Panelistka w sekcji “Portfolio Specialist”, Londyn, UK.

VET-FORUM, Łódź, 7-8.04.2018 „Stres i zmęczenie współczuciem w weterynarii”. oraz „Pięć wyzwań współczesnej medycyny weterynaryjnej – postępowanie z wymagającym klientem”.

2016-2017

ICARE, Wenecja, Włochy, 25–19.03.2017; „MBD u małp domowych – wybrane wyniki badań radiologicznych” – prezentacja ustna. “Drugi przypadek Baylisascaris columnaris u skunksa trzymanego jako zwierzę towarszyszące (Memphitis memphitis) in Poland” Jańczak, Warchulska, Strokowska, Czubaj, Barszcz, Rożej-Bielicka – prezentacja plakatu.

Konkurs dla popularyzatorów nauki FameLab Polska – finalistka w latach 2016 i 2017, Centrum Nauki Kopernik, Warszawa.

2013-2015

Prezentacja ustna podczas XXXII Światowego Kongresu Weterynaryjnego (13-15 września 2015 r.) W Stambule w Turcji. Tematy: „Niemożność utrzymania odpowiednich warunków życia dla słoni afrykańskich (Loxodonta africana) w polskich ogrodach zoologicznych” oraz „Toxoplasma gondii u dzików”.

Prelegentka na TEDxWarsaw „Interspecies communication”, 13 marca 2014 r.

Prezentacja ustna podczas XXXI Światowego Kongresu Weterynaryjnego (17-20 września 2013 r.) w Pradze, Czechy. „Choroba metaboliczna kości (MBD) u małp”.

2012

III nagroda na IV Międzynarodowej  Konferencji European League of Life Sciences (ELLS) „Przyszłe miasta – przyszłe życie” za ustną prezentację: „Dzikie zwierzęta na obszarach miejskich – rola lekarza weterynarii w zwalczaniu zagrożeń. Praktyka własna w Indiach, Kenii, Afryce Południowej i Gwatemali” SLU Alnarp, Szwecja.

Nagroda w ogólnopolskim konkursie Studenckiego Ruchu Naukowego w kategorii Wyprawa Roku 2012 za projekt: „Słonieczny Patrol w Afryce Wschodniej”.

Nagroda główna w III edycji ogólnopolskiego konkursu Absolvent.pl “Stypendium z Wyboru” za projekt wolontariatu “Słonieczny Patrol w Kenii”.

I nagroda na II Międzynarodowej Studenckiej Konferencji Naukowej na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie za plakat: „Analiza cyklu rujowego raz miniaturowych: Yorkshire Terrier, chihuahua i Russian Toy na podstawie oceny wymazu cytologicznego z pochwy oraz próba ustalenia optymalnego czasu do krycia”.

III miejsce i nagroda kuratora Międzynarodowym Sejmiku Studenckich Kół Naukowych, UP we Wrocławiu za doniesienie ustne: „Choroba metaboliczna kości (MBD) u małp trzymanych w domu – wybrane przypadki”.

2011 

Nagroda w ogólnopolskim konkursie Studenckiego Ruchu Naukowego w kategorii Ekspedycja Roku 2011 za projekt: „Jak wyleczyć świętą krowę? Praktyki weterynaryjne w Indiach”.

Prezentacja ustna na III Międzynarodowej Konferencji European League of Life Sciences – „Czy rolnictwo może wyżywić świat?” Wageningen University, Holandia, temat:„ Wpływ dobrostanu zwierząt na ceny mięsa i rentowność produkcji zwierzęcej w Polsce”.

Wyróżnienia na XV Międzynarodowym Sejmiku Studenckich Kół Naukowych, UP we Wrocławiu za wystąpienia: „Obustronna mastektomia u kozy rasy Surti” i „Paramyksowiroza u gołębi w Indiach”.

2010 

Nagroda na XV Międzynarodowym Sejmiku Studenckich Kół Naukowych, UP we Wrocławiu za wystąpienie: „Rak płaskonabłonkowy w jamie ustnej kotów i psów – opis przypadków”.

“Social media w weterynarii dla opornych. O tym, czy warto prowadzić zakładowego Facebooka i jak to robić, aby uzyskiwać wymierne efekty” Perchuć W., Strokowska N., Weterynaria w w Praktyce, lipiec-sierpień 2020

The occurrence of Alaria alata mesocercariae in wild boars (Sus scrofa) in north-eastern Poland. Strokowska N, Nowicki M, Klich D, Bełkot Z, Wiśniewski J, Didkowska A, Chyla P, Anusz K (2020)Int J Par: Parasites and Wildlife 12:25–28

“COVID-19 i jego wpływ na branżę weterynaryjną” Strokowska N., Rymarczyk M., Weterynaria w Praktyce; kwiecień 2020

“Zwierzęta domowe i lekarze weterynarii w obliczu epidemii COVID-19” dla portalu weterynarianews.pl; marzec 2020

https://weterynarianews.pl/zwierzeta-domowe-i-lekarze-weterynarii-w-obliczu-epidemii-covid-19/

“Klucze efektywnej komunikacji z klientem weterynaryjnym” magazyn VetTrends; listopad/grudzień 2019 

https://vettrends.pl/artykul/klucze-efektywnej-komunikacji-z-klientem-weterynaryjnym

“Weterynaryjna wolonturystyka” felieton dla portalu weterynarianews.pl; listopad 2019

https://weterynarianews.pl/weterynaryjna-wolunturystyka-felieton-lek-wet-natalii-strokowskiej/

“Siła pierwszego wrażenia” magazyn VetTrends; czerwiec/lipiec 2019 

“Ostre rozszerzenie i skręt żołądka u psów” Zwierucho M., Strokowska N., Weterynaria w Praktyce; lipiec 2018

“Najczęstsze urazy kości oraz narządów wewnętrznych spowodowane wypadkami komunikacyjnymi – diagnostyka obrazowa oraz leczenie chirurgiczne” Zwierucho M., Strokowska N., Weterynaria w Praktyce; czerwiec 2018

“Błąd medyczny – jak sobie z nim radzić?” Strokowska N., Didkowska A., Weterynaria; sierpień 2016

“Jak sobie radzić z trudnymi klientami?”, Weterynaria; maj 2016

https://weterynarianews.pl/radzic-trudnymi-klientami/

“Polyunsaturated fatty acids in idiopathic epilepsy treatment in dogs” Wąsik, M., Mikuła, M., Bartyzel, B.J., Strokowska, N., Sablik, P., Uca, Y.O., Koczoń, Acta Sci. Pol. Zootechnica; kwiecień 2016

http://asp.zut.edu.pl/pdf/asp-2016-15-2-350.pdf

“Praca i studia w Wielkiej Brytanii” Weterynaria, Weterynaria; sierpień 2014

https://weterynarianews.pl/praca-studia-wielkiej-brytanii/

“Praktyki weterynaryjne w Wielkiej Brytanii”, Weterynaria; czerwiec 2014 https://weterynarianews.pl/praktyki-weterynaryjne-wielkiej-brytanii/

“Na praktyki do USA”, Weterynaria; maj 2014

https://weterynarianews.pl/praktyki-usa/

“American dream – studia weterynaryjne i praca w USA”, Weterynaria; kwiecień 2014

https://weterynarianews.pl/american-dream-studia-weterynaryjne-praca-usa/

Podczas studiów odbyłam ponad rok praktyk studenckich na 5 kontynentach. W latach 2011-2014 byłam laureatką stypendium Rektora SGGW za wybitne osiągnięcia naukowe. Między innymi dzięki temu mogłam zgłębiać tajniki medycyny zwierząt dzikich, egzotycznych i domowych i zdobywać praktyczne doświadczenie, które pozwoliło mi później na podjęcie pracy w zawodzie bez obaw.

• 2013-2014 (listopad-luty) – trzymiesięczne praktyki studenckie w ramach programu Erasmus Practice, Szpital Your Cets Coventry, UK
• 2013 (grudzień) – dwutygodniowe praktyki na oddziale chirurgii Queen Mother Hospital RVC, Potters Bar, UK
• 2013 (wrzesień) – trzytygodniowe praktyki w klinice San Francisco SPCA, USA
• 2010-2013 (lipiec/sierpień) – studenckie praktyki wakacyjne w gabinecie lek. wet. Diany Tarabuły w Krakowie
• 2013 (marzec) – tygodniowe praktyki w Dupont Veterinary Clinic w Waszyngtonie, USA 
• 2013 (luty) – trzytygodniowe praktyki w klinice VCA Veterinary Specialists w San Francisco, USA
• 2012 (luty) – dwutygodniowy wolontariat w Kenya Wildlife Service w Nairobi, Kenia
• 2012 (sierpień) – tygodniowy wolontariat w fundacji ARCAS, Gwatemala
• 2012 (wrzesień) – trzytygodniowe praktyki w Bird and Exotic Animal Hospital w Pretorii, RPA
• 2011 (maj) – dwutygodniowe praktyki w Klinice “Cvetnyj Bulvar” w Moskwie, Rosja
• 2011 (luty) – dwutygodniowy wolontariat w fundacji ASHA w Ahmedabadzie, Indie
• 2010 (październik) – tygodniowe praktyki w klinice Jaggy Praha, Czechy